9 Haziran 2016 Perşembe

Siyahı Hiç Bir zaman Ben Seçmedim


         Yaşanılanlar hep bir iz bırakırdı.Kırgınlıklar,ihanetler anlamsız bir şekilde bizlerden uzaklaşanlar.Hepimizin hayatımıza mandalla tutunduğumuz zamanlar olmuştur.Hafif sıkı,sallanarak ama çoğu zaman düşme tehlikesi yaşayarak.
bir-erkek-tavsiyesi   

Buharlaştığım zamanlar olmuştu,eridiğimi hissediyordum ama çok soğuktum,sanki günlerdir ağlamış gibiydim ama tek bir damla akmıyordu artık.Ayaktaydım ama bir o kadar da yorgundum.Bir hiçtim.Karamsarlığa düştüğüm için miydi bu kadar kendimi soyutlamam.



         Vazgeçemeyeceğim insanlarla iletişim kurmak istemiyordum.Onlara anlattığımda ne cevap vereceklerini biliyordum.Şuan teselli bulmam gereken kelimelerin onlar olmadığını biliyordum.
Kendimle baş başa kalmam beni duvardan duvara vuruyordu.Yalnız hissediyordum.Çıkamıyordum aklımdan.
           Alırdım kahvemi,kaynardı ama beni ısıtmıyordu bende dökerdim.Bu kadar soğukken o kahve bile beni ısıtamıyordu.Yatıyordum uyumayı hak etmediğimi düşünüyordum.Sessizlik beni mahvediyordu.Hep yanlarında durduklarım beni arkamdan vurmaya başlamışlardı.Güven kahvamını kaybetmiştim.Herkes tarafından 'Sık Kullanılanlar' kısmında etiketlenmiştim.Nasıl olsa geri çevirme bizde yoktu.Hergün idam ediliyordum.Boşluklarda sekiyordum.Tekrar yürümeyi öğrenmek çok zordu.
          Git gide kelimelerimin yorulduğunu hissetmeye başlıyordum.Cümle kurmakta zorlanıyordum.Her yerde yankı vardı.Bir son olsa belki yeni kelimeler üretebilirdim ama sonunu bilmeden çabalamak hep en zoruydu.En büyük korkumda yazamazsam ne yaparım derdim kendime.Yanlışları sırtlanmak hep yıpratıyordu.Siyahın içinden kendimi yüzeye itemiyordum.
         
         Siyahı hiç bir zaman ben seçmemiştim,siz beni kullanarak kendinize renk katarken ben sadece lekelendim...

Paylaş :

Yazar:

Facebook Yorumlar

16 yorum:


  1. Ece Evren · Yazar Gece Kitaplığı
    Hüzünlendim Kips, ama hepimiz her çeşit duyguyu zaman zaman yaşar, zorlanırız.Biraz sessizlik ki hiç sevmem, ben kalabalıkta yalnız bir köşede güvende hissederim hep.Geçici hassasiyetler olsun dilerim.Neşen hiç kaybolmasın oğlum Sevgilerimle güzel bir akşam dilerim.Ece ablan :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ece annecim seninkilerin yanında benimkiler küçücük kalıyor.Duygusal insanlar olarak çok fazlayız ama olsun *-* bu bizim en güçlü yanlarımız.Çok çok teşekkür ederim ece annecim *-*

      Sil
    2. Hitabın beni o kadar mutlu etti ki.Sağol.Oğlum var artık.Beni anlayan.Ben de onu hep anlamayı ve destek olmayı istediğim.Allah'ın izin verdiği sürece gerçekleştirmeyi dilerim .İyi geceler oğlum :)

      Sil
    3. Dün gece o kadar huzurlu uyudum ki ece anne yazıların beni benden aldı.Beni bir üst seviyeye taşıdı.Ben asla bırakmam artık seni çünkü öğreneceğim çok şey var artık.Desteğini hissettirdiğin için çok ama çok teşekkür ederim *-*

      Sil
  2. Beni çok güzel anlatmışsın kardeşim :).
    -"Vazgeçemeyeceğim insanlarla iletişim kurmak istemiyordum." (Ya da kendimi unutturmak ve sonra özlettirmek için)
    -"Güven kahvramını kaybetmiştim." (Ya da kendime olan güvenimi.)

    Çok derin duygular bunlar. Benim sıklıkla olmasa da arada sırada kapıldığım duygular. Bana ait olan bütün iletişim yollarını kapatırım ve odamda sadece dış dünyadan kopuk bir şekilde saatlerce beklerim. 1 gün 2 gün bilemedin 1 hafta. Sonra yavaştan normale dönmeye başlar kalp atışlarımı hissetmeye başlarım. ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yorumun beni çok kardeşim.Evet bu yüzden bir şeyler karalamak bizi mutlu ediyor.Senin de dediğin gibi kendimiz çözmeden,başkalarına farkettirmeden kendi dünyamızda mücadele veriyoruz bence en güzeli *-* Samimiyetin için çok ama çok teşekkür ederim. *-*

      Sil
  3. güzel olmuş, içten olmuş, sanki ben kokmuş.ek olarak bi erkek arkadaşın öyle şeyler yazması da beni ayrı memnun ediyor:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu samimi yorumunuz için çok çok teşekkürler *-* Hep kapımızı çalar böyle haller.Tekrar çok teşekkür ederim yorumunuz için *-*

      Sil
  4. "Gitgide kelimelerimin yorulduğunu hissetmeye başlıyordum. " (işte beni bitiren cümle. )kelimelerimizin yorulduğunu hissettiğimiz anlar umutlarımızın tükendiği zamanlara mı denk geliyordu hep?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. En kötüsü de o olmaz mı...Tıkanmak herhalde ortak olarak yaşadığımız şeylerden biri bu.Bu korku hepsinden büyük.Umutsuzluk ara ara kapımıza dayanıyor.Ama düşe kalka zamanla üstesinden geliyoruz *-* Yorumlarınız ile beni çok ama çok cesaretlendiriyorsunuz.Çok ama çok teşekkür ederim *-*

      Sil
  5. Yazı bütünü ile çok güzel ama son vuruş harika!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu güzel yorumunuz için çok ama çok teşekkür ederim *-*

      Sil
  6. Çogu zaman cevremizden aldigimiz etkiler kisiligimizde iz birakip degisime ugratir. Tecrübe kazanmak mi ders almak mi hangisiyse artik :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok güzel anlatmışsınız derya ablacım bence ikiside.Hem tecrübe,hem ders...
      Bu yüzden aynı yanlışa iki kere tutunmuyoruz heralde.Çok ama çok teşekkür ederim *-*

      Sil
  7. hep bu hayatımıza giren insanlar yüzünden bu haldeyiz :P takibe aldım blogumada beklerim sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatımıza çabuk giren insanlardan korkmamız lazım,gittiklerinde çok acı veriyorlar çünkü *-* Hemen ziyaret ediyorum *-*

      Sil